Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Tuesday, June 19, 2007

 

Εξηγήσεις για να μην υπάρχουν....παρεξηγήσεις

Από την Πέμπτη το απόγευμα απείχα συνειδητά από τα μπλογκ. Δεν είχα αντιληφθεί καν τι γινόταν εν αγνοία μου. Το κατάλαβα χθες επιστρέφοντας σπίτι μου από μια συναυλία. Βρήκα πάνω από πενήντα μέιλ, ξενύχτησα διαβάζοντας τα και μετά έκανα και μια βόλτα επειδή με ενημέρωναν ότι είχαν γραφτεί σε πολλά μπλογκ πράγματα που με αφορούσαν. Θα απαντήσω στο καθένα ξεχωριστά και στο χώρο του, όχι εδώ…
Κάποιος μου έγραψε ότι ’’δεν θα την αντέξεις την επίθεση αγάπης’’. Ομολογώ ότι στο προηγούμενο ποστ έγραφα για την ηθική ανταμοιβή. Αυτό που έγινε τις τελευταίες δύο μέρες έδωσε αξία, ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΞΙΑ, στους προηγούμενους 17 μήνες. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Αισθάνομαι την ανάγκη να εξηγήσω (είδα ότι έγιναν εικασίες και δεν θέλω το όλο θέμα να μετατραπεί σε μπλογκο-σαπουνόπερα εξαιτίας μου) ΑΚΡΙΒΩΣ τι οδήγησε τα πράγματα εδώ…Θα τα γράψω απλά και σύντομα για να μην υπάρχουν ελπίζω παρερμηνείες…
Το πρωί της περασμένη Πέμπτης από ουσιαστικά άγνωστο αποστολέα πήρα ένα μέιλ τεσσάρων αράδων. Άλλος στη θέση μου μπορεί να εξαγριωνόταν, το διάβασα τρεις φορές και το σκέφτηκα για αρκετές ώρες. Διατύπωνε (άκομψα κατ΄εμέ) κάποιες ’’απόψεις’’ και με κατηγορούσε ευθέως για κάποια πράγματα με αιχμές για την πραγματική μου ταυτότητά. Του απάντησα με μέιλ υπογράφοντας με το κανονικό μου όνομα (και τα τηλέφωνά μου) και του ζήτησα να μου πει ακριβώς που αισθάνεται αδικημένος και από τι. Δεν πήρα ποτέ απάντηση. Είχα βάλει ένα χρονικό όριο στον εαυτό μου, του έστειλα και δεύτερο (ενυπόγραφο) μέιλ το οποίο επίσης μέχρι σήμερα έχει μείνει αναπάντητο. Δεν ξέρω αν είναι άντρας ή γυναίκα, ούτε καν τη σχέση του με τη λογοτεχνία αλλά είναι το τελευταίο που μ΄ ενδιαφέρει κιόλας να το μάθω.
Εκείνος (ή εκείνη) πιστεύει ότι παίζω με τη δουλειά του για το κέφι μου και ας το διατύπωσε χοντροκομμένα (δεν παίζει για μένα ρόλο ο τρόπος του αλλά η ουσία). Εγώ, πάλι, ανακάλυψα ότι χάλασε το κέφι μου. Το ίδιο απόγευμα ήθελα να ανεβάσω ένα ποστ για ένα βιβλίο που ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ. Σκέφτηκα (και όποιος θέλει ας με κατηγορήσει για αφελή ή για εύθικτο) ότι το ίδιο βράδυ κάποιος συγγραφέας (δεν έχει σημασία εννοείται το ποιος) θα διάβαζε αυτά που θα έγραφα και ίσως να είχε την άποψη ότι κάποιος άσχετος, χαβαλές ή τυχάρπαστος σαν και του λόγου μου παίζει με τη δουλειά του, τον κόπο, το μόχθο του και τις ελπίδες του. Άρχισα να διορθώνω το κείμενο και στη μέση σκέφτηκα ότι κάνω ότι χειρότερο μπορούσε να μου συμβεί ως μπλόγκερ: Αυτολογοκρινόμουν. Αντί να ανεβάσω το ποστ για το βιβλίο ανέβασα ένα αντίο εξηγώντας έτσι και στον άγνωστο αποστολέα του μέιλ (αν διαβάσετε τώρα ξανά όσα έγραψα στο προηγούμενο ποστ ίσως γίνουν αντιληπτά κάποια πράγματα πιο εύκολα) ότι δεν παίζω παιχνίδια. Δεκαεπτά μήνες έκανα με κέφι και όρεξη κάτι. Σε μια μέρα διαπίστωσα ότι το είχα χάσει. Τελεία και παύλα. Λυπάμαι αλλά όλοι μας έχουμε μάθει να ζούμε με τις αρχές μας, σωστές ή λάθος.
Δεν είμαι wanna be δημοσιογράφος ή συγγραφέας, ούτε wanna be διαπλεκόμενος, ούτε θύμα, ούτε τίποτα. Έκλεισα συνειδητά ένα κύκλο και δεν θα εξηγούσα λεπτομερώς τους λόγους αλλά με υποχρεώσατε να το κάνω. Με εκφράζει απόλυτα ένα σημερινό ποστ του nuwanda στο book attack που μόλις διάβασα. Με εκφράζει όσο σπάνια με έχει εκφράσει ποστ κάποιου άλλου. Τα μπλογκ είναι ευλογία και κατάρα ανάλογα πως τα χειρίζεται ο καθένας μας. Για όλους εσάς και σας ευχαριστώ τούτο το μπλογκ ήταν καλό. Για κάποιους άλλους όχι. Υπάρχουν όμως και κάποιοι έξω από τη δική μας παρέα, έξω από τον κύκλο των μπλόγκερς, έξω από τη λογική μας. Και όποιος οχυρώνεται στο ’’εγώ πιστεύω ότι κάνω το σωστό’’ κινδυνεύει να γίνει δογματικός και απόλυτος κάτι που μισώ και αποφεύγω. Για 17 μήνες είχα την άνεση να απαντάω στους επικριτές, να υπερασπίζομαι τις απόψεις μου, δεχόμουν κάθε δημόσια ή ιδιωτική κριτική, ζήτησα συγνώμη σε όποιον μου απέδειξε ότι έκανα λάθος αλλά δεν μπορώ να διορθώσω την όποια αδικία έχω προκαλέσει εν αγνοία μου και αυτό είναι κατάρα. Μέσα στα μέιλ που πήρα διάβασα και ανοησίες. Κακόβουλες αφού όπως φαίνεται κάποιοι ή δεν ξέρουν να διαβάζουν ή διαβάζουν και δεν καταλαβαίνουν. Να απαντήσω και σ’ αυτές για να τελειώνουμε: ΔΕΝ ΠΡΟΣΛΗΦΘΗΚΑ ΠΟΥΘΕΝΑ (έχω δουλειά που με καλύπτει απόλυτα και δεν έψαχνα μέσα από το μπλογκ), ΔΕΝ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ READERS DIGGEST, δεν…δεν…δεν. Αν είχαν συμβεί όλα αυτά ή κάτι απ΄ αυτά θα έπρεπε όχι να ’’απενεργοποιήσω’’ το μπλογκ αλλά αντίθετα να το κρατήσω και να το συντηρήσω! Απλή λογική μάρκετινγκ είναι, μην τρελαθούμε κιόλας. Χώρια που τα έχω ξανακούσει πολλάκις αυτούς τους 17 μήνες και όσοι δημιουργούσαν διαπλοκές και θεωρίες συνωμοσίας στο μυαλό τους έχουν διαψευστεί κατ’ επανάληψη. Ότι ακριβώς έγινε το έγραψα, τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο. Η όλη υπόθεση είναι καθαρά υπόθεση δύο ανθρώπων. Δική μου και αυτού που μου έστειλε το πρωί της Πέμπτης τέσσερις αράδες σε ένα μέιλ. Ξέρει ποιος είμαι, που και πως θα με βρει αν θέλει το συζητάμε.
Χρωστάω μόνο δύο ποστ με συνεντεύξεις (για τον κόπο που έκαναν αξιόλογοι άνθρωποι και λογοτέχνες να μου απαντήσουν και δεν θέλω να πάει χαμένος) τα οποία θα αναρτήσω μόλις βρω χρόνο, θα απαντήσω σε όλα τα μέιλ όχι για λόγους ευγένειας αλλά ουσίας, θα αφήσω σχόλια για όσους τυχόν δεν διαβάσουν αυτές τις μικρές ’’εξηγήσεις’’ στα μπλογκ τους αλλά αν κάποτε (τούτη τη στιγμή και για καιρό θα ισχύει το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ) αποφασίσω να συνεχίσω και να μετατρέψω την τελεία που έβαλα την περασμένη Παρασκευή σε…κόμμα θα το κάνω με άλλες συνθήκες, όρους και δεδομένα. Και πάλι σας ευχαριστώ από καρδιάς γιατί μου προσφέρατε κάτι που συμβαίνει (αν συμβαίνει) μια φορά στη ζωή μας. Την αγάπη και τον καλό λόγο ανθρώπων που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά . Γι΄ αυτό και μόνο ΤΕΛΙΚΑ άξιζαν 17 μήνες και 250 ποστ.




<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?