Ελληνική λογοτεχνία

Στα μεγάλα σούπερ μάρκετ βιβλίου που άνοιξαν εσχάτως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είχε βασίσει τις ελπίδες του ο εκδοτικός κόσμος και η άνοιξη έρχεται από αλλού! Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία με προσφορά του ’’Εγκλημα και Τιμωρία΄΄ του Ντοστογιέφσκι πούλησε 250.000 φύλλα σε πανελλήνια βάση και πέρασε στην πρώτη θέση της κυκλοφορίας των Κυριακάτικων εφημερίδων αφήνοντας πολύ πίσω όλους τους άλλους που είχαν προσφορές τα συνηθισμένα DVD δεύτερης διαλογής ή CD μουσικής! Πείραμα επιτυχημένο επαναλαμβάνεται και η Ελευθεροτυπία είχε φροντίσει να κλείσει μια μεγάλη σειρά κλασικών έργων για τους επόμενους μήνες. Στην αγορά, βέβαια, πείραμα που πετυχαίνει αυτομάτως αντιγράφεται! Ήδη, από χθες τα επιτελεία των μεγάλων εφημερίδων βγήκαν στην εκδοτική αγορά ψάχνοντας σε εκδοτικούς οίκους για βιβλία που μπορούν να προσφέρουν. Πάμε για την εποχή που θα βλέπουμε παλαιότερα βιβλία Χωμενίδη, Φακίνου, Δούκα να προσφέρονται με ’’1 ευρό επιπλέον’’ στο Βήμα, το Θέμα, τα Νέα και πάει λέγοντας; Παρότι θα ακουστούν και θα γραφτούν πολλά,νομίζω, ότι δεν είναι άσχημο πέρα από τους ξένους κλασικούς να μάθουν οι Ελληνες και την εγχώρια συγγραφική παραγωγή. Και μέχρι να εκφυλιστεί το φαινόμενο δεν θα κάνει κακό στον κόσμο του βιβλίου. Το αντίθετο μάλλον...Θα αδειάσουν και οι αποθήκες των εκδοτικών οίκων. Πέραν της πιθανής πρακτικής σημασίας, το πείραμα της Ελευθεροτυπίας απέδειξε ότι ο Ελληνας θέλει και του αρέσει να διαβάζει. Αρκεί να υπάρχει η σωστή διαφήμιση και η σωστή προώθηση του βιβλίου κάτι που δεν γίνεται με συνέπεια από κανένα εκδοτικό οίκο σήμερα!
- Αλλη μια ενδιαφέρουσα παράμετρος από το πείραμα της Ελευθεροτυπίας. Πουθενά στο βιβλίο που μοίρασε την Κυριακή δεν υπάρχει αναφορά σε εκδοτικό οίκο. Εψαξα και βρήκα πόσες εκδόσεις του κλασικού έργου του Ντοστογιέφσκι κυκλοφορούν ή κυκλοφόρησαν στην αγορά. Βρήκα συνολικά επτά από τις οποίες δύο πολύ παλιές πριν τη δεκαετία του ’70 (εκδόσεις Δαμιανός και Πέλλα), μια το 1971 από τις εκδόσεις Αγγελάκη και τέσσερις που κυκλοφόρησαν μέσα στην τελευταία 20ετία: Ζαχαρόπουλος (έτος πρώτης έκδοσης 1988), Γκοβόστης (1990), Πατάκης (ένα χρόνο αργότερα) και η πιο πρόσφατη από την DeAgostini Hellas το 2000. Από ποιό στοκ λοιπόν αγόρασε και μάλιστα 250.000 κομμάτια η Ελευθεροτυπία; Με μοναδικό σημείο αναφοράς το όνομα του μεταφραστή νομίζω ότι η αγορά έγινε από την DeAgostini, που εκτός των άλλων είδα ότι στον κατάλογο της έχει και αρκετά ακόμη από τα βιβλία που σκοπεύει να μοιράσει τους επόμενους μήνες (κάθε Κυριακή) η Ελευθεροτυπία.
- Και μια απορία- ερώτηση που μπορεί να φανεί αστεία αλλά έχει ενδιαφέρον. ’Οπου εμφανίζονται στον τύπο λίστες με τα ευπώλητα βιβλία λαμβάνονται υπόψη οι πωλήσεις σε κάποια βιβλιοπωλεία (συνήθως στις μεγάλες αλυσίδες που λειτουργούν σαν βαρόμετρο της αγοράς). Όταν ένα βιβλίο έχει αποδεδειγμένα πουλήσει 250.000 αντίτυπα δεν είναι αυτόματο νούμερο ένα σε όλους τους πίνακες; Σημασία έχει ο τρόπος πώλησης και μέτρησης ή η ουσία; Μπορεί δηλαδή να δούμε στις ενημερωμένες λίστες το Εγκλημα και τιμωρία, το σωτήριον έτος 2006, να εκθρονίζει τον Νταν Μπράουν, τον μικρό Νικόλα και τον Χάρι Πότερ! Με την ίδια λογική και αφού έχει τη δυνατότητα να πουλάει 250.000 αντίτυπα την εβδομάδα (η αναγωγή δίνει ένα εκατομμύριο αντίτυπα το μήνα) η Ελευθεροτυπία ανάγεται αυτόματα στο κορυφαίο ’’βιβλιοπωλείο’’ της χώρας. O tempora, o mores...
- Στη φωτογραφία, πάνω αριστερά, η τελευταία έκδοση (όχι αυτή της Ελευθεροτυπίας που ήταν σαφώς πιο λιτή) του ’’Εγκλημα και τιμωρία’’, το 2000 από την DeAgostini σε δερματόδετο τόμο...