Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Monday, March 13, 2006

 

Ξεφ(τ)υλλίζοντας...part 13



Ενα από τα αγαπημένα μου (και όχι μόνο δικό μου αλλά και μερικών δεκάδων χιλιάδων αναγνωστών ακόμη) μυθιστόρημα της περασμένης χρονιάς ’’Ο θείος Τάκης’’ του Γιάννη Ξανθούλη μαθαίνω ότι ετοιμάζεται να γυριστεί σε σίριαλ! Ηδη, έχει ενδιαφερθεί (ίσως και να έχει τελειώσει τις σχετικές επαφές) εταιρεία παραγωγής για την αγορά των δικαιωμάτων. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι το ευπώλητο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη ετοιμάζεται για δεύτερο κύκλο πωλήσεων, ίσως το ίδιο εντυπωσιακό με τον πρώτο, αφού ως γνωστόν ότι προβάλλεται από την τηλεόραση αποκτά υψηλή αγοραστική δύναμη. ’Ισως, μάλιστα, με αυτή την εξέλιξη ’’Ο θείος Τάκης’’ να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη κυκλοφοριακή επιτυχία του Γιάννη Ξανθούλη. Ο συγγραφέας ήδη βρίσκεται πάλι στην αγορά αλλά αυτή τη φορά με κάτι διαφορετικό: Ενα βιβλίο για παιδιά.
- Νηνεμία στο συγκρότημα Λαμπράκη το Σαββατοκύριακο, αφού ο Δ. Κούρτοβικ αποφάσισε να μην δώσει συνέχεια στο σχόλιο της Λ. Κέζα αναφορικά με την υπόθεση του βιβλίου ’’Αυτοκτονώντας ασύστολα’’ του Αύγουστου Κορτώ (έχω αναφερθεί εκτενώς στην υπόθεση σε προηγούμενα post). Οι κακές γλώσσες του λογοτεχνικού κόσμου, λένε ότι η επόμενη τρικυμία στο συγκρότημα θα έρθει με αφορμή το νέο βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη. Είναι γνωστό,ότι η Γαλανάκη αποτελεί προσωπική συμπάθεια και αδυναμία του προϊστάμενου του τμήματος κριτικής βιβλίου του ΒΗΜΑΤΟΣ, του Νίκου Μπακουνάκη. Και δεν του αρέσουν αρνητικά σχόλια ή άσχημες κριτικές στη δουλειά της. Η τελευταία που το διέπραξε η Μάρη Θεοδοσοπούλου ’’κάηκε’’ και παραλίγο οι κριτικές της να φιλοξενούνται μόνο στην μικρή εφημερίδα της Αριστεράς ’’Η Εποχή’’. Και το μέγα ερωτηματικό είναι ποιός θα αναλάβει την...επικίνδυνη αποστολή για την κριτική του νέου βιβλίου της Γαλανάκη ’’Η απαγωγή της Τασούλας’’ και κυρίως τι θα γράψει! Η ίδια η συγγραφέας πάντως δεν έχει σχέση με όλα αυτά και απολαμβάνει την γρήγορη και αναμενόμενη αναρρίχηση του καινούργιου της βιβλίου στους πίνακες των ευπώλητων.
- Συνεχίζω και με χαροποιεί να λαμβάνω e-mails από ανθρώπους της λογοτεχνίας και των γραμμάτων, απόψεις που με βοηθάνε όχι μόνο να μαθαίνω κάποια από όσα δημοσιεύω στο blog αλλά κυρίως να κατανοήσω περισσότερο τον χώρο. E-mails με παρατηρήσεις, τοποθετήσεις από ανθρώπους που αληθινά πονάνε το χώρο. ’Ενας από αυτούς, συγγραφέας μάλιστα (εφόσον κάποιος δεν μου το ζητήσει δεν δημοσιοποιώ ονόματα) μου έγραψε πριν από λίγες μέρες για το επίμαχο θέμα κριτική και βιβλία ότι ’’αδυνατείς να καταλάβεις την πίκρα που μπορεί να αισθανθεί κάποιος που έχει γράψει ένα βιβλίο και βλέπει να το αγνοούν οι κριτικοί. Να μην γράφουν έστω και μια αρνητική κριτική’’. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να κατανοήσω το συναίσθημα και την πίκρα. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Είναι γνωστό ότι με εξαίρεση 40-50 το πολύ βιβλία όλα τα υπόλοιπα που αφορούν την ελληνική λογοτεχνία έχουν μικρό κύκλο πωλήσεων. Θα πουλήσουν τους δύο, τρεις πρώτους μήνες κυκλοφορίας τους και μετά θα ξεχαστούν. Τα περισσότερα δεν κατορθώνουν να κάνουν δεύτερη έκδοση και γρήγορα χάνονται ή μένουν σκονισμένα σε ράφια. Η κριτική ενός βιβλίου δεν έχει πρακτικά μόνο τη σημασία της αξιολόγησης της δουλειάς ενός συγγραφέα.
Συνήθως, λειτουργεί, στη σύγχρονη αγορά και σαν διαφήμιση του βιβλίου αφού είναι ο μοναδικός, σχεδόν, τρόπος (πλην της παραδοσιακής αναζήτησης σε ράφια και πάγκους βιβλιοπωλείων) να πληροφορηθεί ο υποψήφιος αγοραστής- αναγνώστης τι καινούργιο κυκλοφορεί. Και από τα λίγα που γνωρίζω αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι συγγραφείς ενδιαφέρονται να υπάρχουν στις στήλες της κριτικής. Και αυτός πάλι είναι ο λόγος που η μικρή, αριθμητικά, κάστα των κριτικών βιβλίου είναι πανίσχυρη! Σε ένα από τα τελευταία τεύχη του ένθετου της Ελευθεροτυπίας το μάτι μου έπεσε σε μια μικρή (10-11 αράδες όλες κι όλες) αναφορά σε ένα βιβλίο που θυμόμουν ότι είχα διαβάσει πέρυσι. Το βιβλίο που παρεπιπτόντως είναι πολύ καλό ΄λέγεται Grafitti ιστορίες, συγγραφέας είναι ο Πάνος Χρυσοστόμου και εκδόθηκε από την ΑΓΚΥΡΑ. Το αναζήτησα στη βιβλιοθήκη μου και είδα ότι εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2005! Με άλλα λόγια, η μικρή παρουσίαση του γίνεται με καθυστέρηση ενός και βάλε έτους όταν πιθανώς το βιβλίο δεν υπάρχει καν στην αγορά ή όποιος ενδιαφερθεί θα το βρει με μεγάλη δυσκολία! Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι εκδοτικοί οίκοι στέλνουν αντίτυπα στους κριτικούς μια, δύο εβδομάδες το αργότερο μετά την έκδοση ενός βιβλίου. Και το παράδειγμα που ανέφερα δείχνει πότε διαβάζουν ένα βιβλίο (αν το διαβάζουν) οι κριτικοί! Εφ' όσον μάλιστα, στο τέλος θα βάλουν ένα μέρος του δελτίου τύπου ή του οπισθόφυλλου ας το κάνουν νωρίς να πιάσει και...τόπο η αναφορά. Τέτοιου είδους ετεροχρονισμοί νομίζω ότι δεν βοηθούν κανένα, όσο τουλάχιστον οι εκδοτικοί οίκοι αδυνατούν να επιμηκύνουν τη διάρκεια ’’ζωής’’ των βιβλίων τους στην αγορά. Μια και το ανέφερα οι Grafitti ιστορίες είναι μια σειρά ιστοριών για την Αμερική όπως την έζησε και την είδε ο συγγραφέας και προσωπικά μου άρεσε αρκετά.
Comments: Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?