Ελληνική λογοτεχνία

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα καλά βιβλία, πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία''. Τίμπορ Φίσερ (Under the frog)

Wednesday, March 15, 2006

 

Είναι τελικά δραματική η ιστορία;

Τον τελευταίο μήνα άπαντες οι κριτικοί ασχολήθηκαν αναλυτικά και με εκτενείς αναφορές με ένα βιβλίο που δύσκολα (υποθετικά) θα κέντριζε το ενδιαφέρον τους λόγω θέματος. ’’Η πιο δραματική ιστορία’’ της Μαρίας Πάουελ (εκδόσεις Κέδρος) κινείται στον χώρο των reality παιχνιδιών. Ο λόγος που αγόρασα το βιβλίο ήταν ένας και ξεκάθαρος. Απόρησα με τις μαζικές αναφορές, τη συγγραφέα τη θυμόμουν από την πρώτη της δουλειά που εκδόθηκε προ διετίας με τον τίτλο ’’Δεσμά αίματος’’ (και πάλι από τον Κέδρο) και ομολογώ ότι δεν με είχε εντυπωσιάσει. Και τότε, η Μαρία Πάουελ, αν δεν με ξεγελά η μνήμη μου είχε αποσπάσει πολλές και καλές κριτικές και είχε κερδίσει το βραβείο του περιοδικού ’’Διαβάζω’’ για την καλύτερη δουλειά πρωτοεμφανιζόμενου.
Ούτε τα ’’Δεσμά αίματος’’, ούτε η τωρινή δουλειά της Μαρίας Πάουελ προσφέρουν αληθινά κάτι καινιούργιο στη λογοτεχνία. Δεν παραβλέπω όμως το γεγονός ότι διαβάζονται ευχάριστα και δεν είμαι της άποψης ότι τέτοια βιβλία πρέπει κατ’ ανάγκη να τα ρίχνουμε στην...πυρά! Η Πάουελ έχει το ταλέντο που εκφράζεται αμερικανιστί με τις λέξεις ’’page turner''. Σε κάνει να θέλεις να γυρίσεις σελίδα γρήγορα, αγνοώντας τις όποιες μειονεξίες στο στιλ (από ένα σημείο και μέτά στο βιβλίο υπάρχουν αδικαιολόγητα μεγάλες σε έκταση περιγραφές ή περιττές προσθήκες παράλληλων ιστοριών), στη γλώσσα. Πάντως το τέλος είναι φανερά και τεχνητά δραματοποιημένο. Δεν θα το αποκαλύψω αλλά ομολογώ ότι περίμενα κάτι καλύτερο...
Στο καινούργιο της βιβλίο είναι γραμμένο πάλι σε πρώτο πρόσωπο και μάλιστα με διπλή αφήγηση αφού πρωταγωνιστούν δύο δίδυμες. Η μητέρα τους καταγγέλει στο ριαλιτο-παιχνίδι καναλιού δεύτερης διαλογής που βραβεύει την πιο δραματική ιστορία την κλοπή ενός εκ των δίδυμων την ημέρα της γέννας τους, πριν από 16 χρόνια και από εκεί και πέρα τον λόγο παίρνουν οι δίδυμες που μάλιστα σε ένα καλό εύρημα αφηγούνται εναλλάξ, φανερώνοντας τις διαφορές της ζωής τους που θα μπορούσε να είναι κοινή αλλά χωρίστηκε ’’βίαια’’...
Οι κλειστοφοβικές περιγραφές της Πάουελ είναι καλύτερες από τις σκηνοθετημένες φυγές των ηρωίδων της, ενώ οι αντιθέσεις των δίδυμων αδελφών (και σαν ζωές και σαν χαρακτήρες) κάνουν ακόμη πιο εντυπωσιακό το όλο εγχείρημα. Σε γενικές γραμμές το βιβλίο της Πάουελ διαβάζεται εύκολα, γρήγορα και κρατάει σε ψηλά επίπεδα το ενδιαφέρον του αναγνώστη, έστω και αν η κατάληξη του είναι κατώτερη του αναμενομένου. Για απαιτητικούς αναγνώστες που θέλουν να εμβαθύνουν δεν αφήνει πολλά περιθώρια, ούτε θα τους ξυπνήσει πρωτόγνωρες λογοτεχνικές ανησυχίες αλλά αυτό κατ' ανάγκη δεν είναι αρνητικό.
Ως εκ τούτου για βαθμολογία διαλέγω το μέσο δρόμο: 5 (με
άριστα το 10).

Comments: Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?