Ελληνική λογοτεχνία

1. Οι πληροφορίες που είχα για την αλλαγή εκδοτικού οίκου από τον Κώστα Μουρσελά επιβεβαιώθηκαν καθώς μέσα στον Μάρτιο τα Ελληνικά Γράμματα ετοιμάζουν την έκδοση του νέου του βιβλίου, ενώ ακούγεται ότι θα ρίξουν στην αγορά και τη διαχρονική επιτυχία του ''Βαμένα κόκκινα μαλλιά'' ξαναγραμμένη! Ο προηγούμενος εκδοτικός οίκος πάντως μάλλον θυμωμένος από τη....φυγή πρόλαβε να ρίξει στην αγορά την παλαιά μορφή του βιβλίου διαφημίζοντας την με καταχωρήσεις σε όλο τον τύπο.
2. Δεν έμαθα ποιός κέρδισε τον διαγωνισμό του ΣΚΑΙ για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς. Πάντως, κάποια στιγμή υπήρχε πρόβλημα αφού είχε πάρει για τα καλά προβάδισμα το βιβλίο του Πολυράκη. Βιβλίο που είχαν ζητήσει να μπει στην ψηφοφορία οι ακροατές του σταθμού. Ως γνωστόν, ο Πολυράκης παρά τη μεγάλη διείσδυση που έχει και το τεράστιο προσωπικό κοινό θεωρείται κάτι σαν εκφραστής της ροζ αντρικής λογοτεχνίας (αντρικά ΑΡΛΕΚΙΝ, λένε οι επαϊοντες του χώρου ότι γράφει). Και παρά τον τεράστιο αριθμό των πωλήσεων του σπανίως εμφανίζεται στις λίστες με ευπώλητα των σοβαρών εφημερίδων, ενώ ακόμη πιο σπανίως κριτικοί ασχολούνται με τα βιβλία του ή βραβεύεται! Προσωπικά, δεν μου αρέσει ως συγγραφέας αλλά εάν τελικά νικήσει θα είναι μια ηχηρή απάντηση στον λογοτεχνικό ρατσισμό.
3. Απόλαυση είναι τα άρθρα του Κούρτοβικ στα ΝΕΑ. Ειδικά, τα πρόσφατα με τα οποία αξιολογούσε τη νέα γενιά λογοτεχνών. Η σπάνια περίπτωση λογοτέχνη που έχει ορθή κρίση, την εκφράζει δημόσια και επώνυμα και εξασκεί παράλληλα το επάγγελμα του κριτικού χωρίς παρωπίδες ή δεσμεύσεις. Σε ένα από τα τελευταία του άρθρα έγραψε ότι κανείς κριτικός δεν μπορεί να διαβάσει περισσότερα από 50 βιβλία το χρόνο. Και ενώ ο ίδιος εξάντηλσε την ειλικρίνεια του και ομολόγησε κάτι που όλοι ξέρουμε ή φανταζόμαστε έμεινε η απορία: Ολα τα υπόλοιπα βιβλία τα κριτικάρει ο....αυτόματος πιλότος ή απλά γίνεται μια τυπική αναπαραγωγή-ξεπέταγμα των δελτίων τύπου; Μάλλον και τα δύο....